مهر باران ، باراني براي مهرورزي

حدیث (1) امام على عليه السلام :

اَلسَّخاءُ يُكسِبُ المَحَبَّةَ وَيُزَيِّنُ الخلاقَ؛
سخاوت، محبّت آور و زينت اخلاق است.

غررالحكم، ج2، ص10، ح1600

حدیث (2) امام صادق عليه السلام :

اَلسَّخاءُ مِن أخلاقِ الأنبياءِ ، وهُوَ عِمادُ الإيمانِ ، ولا يَكونُ مُؤمِنٌ إلاّ سَخيّا ، ولا يَكونُ سَخيّا إلاّ ذو يَقينٍ وهِمَّةٍ عاليَةٍ ؛ لأِنَّ السَّخاءَ شُعاعُ نورِ اليَقينِ ، ومَن عَرَفَ ما قَصَدَ هانَ عَلَيهِ ما بَذَلَ؛
سخاوت از اخلاق پيامبران و ستون ايمان است . هيچ مؤمنى نيست مگر آن كه بخشنده است و تنها آن كس بخشنده است كه از يقين و همّت والا برخوردار باشد ؛ زيرا كه بخشندگى پرتو نور يقين است . هر كس هدف را بشناسد بخشش بر او آسان شود .

بحارالأنوار، ج71، ص355، ح17

حدیث (3) رسول اكرم صلی الله علیه و آله :

اَلسَّخىُّ قَريبٌ مِنَ اللّه  ، قَريبٌ مِنَ النّاسِ ، قَريبٌ مِنَ الجَنَّةِ؛
سخاوتمند به خدا، مردم و بهشت نزديك است.

بحارالأنوار، ج73، ص308، ح37

حدیث (4) امام صادق عليه السلام :

اَلسَّخاءُ ما كانَ ابتِداءً ، فَأمّا ما كانَ مِن مَسألَةٍ فَحَياءٌ وتَذَمُّمٌ؛
سخاوت آن است كه بى درخواست انجام گيرد، اما سخاوتى كه در مقابل درخواست باشد ناشى از شرمندگى و براى فرار از سرزنش است.

بحارالأنوار، ج71، ص357، ح21

حدیث (5) امام رضا عليه السلام :

اَلسَّخىُّ يَأكُلُ مِن طَعامِ النّاسِ لِيَأكُلوا مِن طَعامِهِ ، والبَخيلُ لا يَأكُلُ مِن طَعامِ النّاسِ لِئَلاّ يَأكُلوا مِن طَعامِهِ؛
سخاوتمند از غذاى مردم مى خورد، تا مردم از غذاى او بخورند اما بخيل از غذاى مردم نمى خورد تا آنها نيز از غذاى او نخورند.

بحارالأنوار، ج71، ص352،ح8

حدیث (6) رسول اكرم صلی الله علیه و آله :

طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وطَعامُ الشَّحيحِ داءٌ؛
غذاى سخاوتمند، داروست و غذاى بخيل، درد.

بحارالأنوار، ج71، ص357، ح22

حدیث (7) امام صادق عليه‏السلام :

ـ لَمّا سُئلَ عَن حَدِّ السَّخاءِ ـ : تُخرِجُ مِن مالِكَ الحَقَّ الّذى أوجَبَهُ اللّه  عَلَيكَ ، فَتَضَعَهُ فى مَوضِعِهِ؛
در پاسخ به سئوال از مرز سخاوت فرمودند: حقوقى را كه خداوند بر اموال تو واجب كرده است، خارج كنى و آن را در جاى خودش قرار دهى.

غررالحكم، ج1، ص113، ح413

حدیث (8) رسول اكرم صلی الله علیه و آله :

اَلسَّخىُّ بِما مَلَكَ وأرادَ بِهِ وَجهَ اللّه  ، وأمَّا السَّخىُّ فى مَعصيَةِ اللّه  فَحَمّالُ سَخَطِ اللّه  وغَضَبِهِ وهُوَ أبخَلُ النّاسِ عَلى نَفسِهِ فكَيفَ لِغَيرِهِ !؛
سخاوتمند كسى است كه از اموال خود و براى رضاى خدا سخاوت داشته باشد ، اما كسى كه در راه معصيت خدا دست و دل باز باشد ، باركش ناخشنودى و خشم خداست. چنين كسى بخيل ترين مردمان نسبت به خود است چه رسد به ديگران .

غررالحكم، ج5، ص355، ح8721

حدیث (9) امام حسن عسگرى عليه السلام :

إنَّ لِلسَّخاءِ مِقدارا فَإن زادَ عَلَيهِ فَهُوَ سَرَفٌ؛
سخاوت اندازه اى دارد كه اگر از آن فراتر رود اسراف است.

غررالحكم، ج5، ص314، ح 8529 و 8530

حدیث (10) رسول اكرم صلی الله علیه و آله :

إنَّ اللّه  يُبغِضُ البَخيلَ فى حَياتِهِ ، اَلسَّخىَّ عِندَ وَفاتِهِ؛
خداوند از كسى كه در زندگى بخيل باشد و در هنگام مرگ سخى شود، نفرت دارد.

بحارالانوار

حدیث (11) رسول اكرم صلی الله علیه و آله :

طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وَ طَعامُ الشَّحيحِ داءٌ؛

غذاى سخاوتمند، دارو و غذاى بخيل، درد است.

بحارالأنوار ، ج 68، ص 357، ح 22

حدیث (12) امام صادق عليه السلام :

صِلَةُ الرحامِ تُحَسِّنُ الخُلُقَ وَ تُسمِحُ الكَفَّ وَتُطيبُ النَّفسَ وَتَزيدُ فِى الرِّزقِ وَتُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مى نمايد و روزى را زياد مى كند و مرگ را به تأخير مى اندازد.

كافى، ج 2، ص 151، ح 6

حدیث (13) امام رضا عليه السلام :

اَلسَّخىُّ يَأكُلُ مِن طَعامِ النَّاسِ لِيَكُلوا مِن طَعامِهِ ، وَ البَخيلُ لا يَكُلُ مِن طَعامِ النَّاسِ لِئَلّا يَأكُلوا مِن طَعامِهِ؛
سخاوتمند، از غذاى مردم مى خورد، تا مردم از غذاى او بخورند، اما بخيل از غذاى مردم نمى خورد تا آنها نيز از غذاى او نخورند.

عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 15، ح 26

حدیث (14) پيامبر صلى الله عليه وآله :

طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وَ طَعامُ الشَّحيحِ داءٌ؛
غذاى سخاوتمند، داروست و غذاى بخيل، درد.

بحارالأنوار، ج 71 ، ص 357، ح 22

حدیث (15) پيامبر صلى الله عليه وآله :

إِنَّ اللّه  تَعالى جَميلٌ يُحِبُّ الجَمالَ، سَخىٌّ يُحِبُّ السَّخاءَ، نَظيفٌ يُحِبُّ النَّظافَةَ؛ 
خداوند زيباست و زيبايى را دوست دارد، بخشنده است و بخشش را دوست دارد، پاكيزه است و پاكيزگى را دوست دارد.

نهج الفصاحه، ح 690

حدیث (16) امام على عليه‏السلام :

اَلسَّخاءُ وَالشَّجاعَةُ غَرائِزُ شَريفَةٌ، يَضَعُهَا اللّه‏ُ سُبحانَهُ فيمَن أَحَبَّهُ وَامتَحَنَهُ؛
سخاوت و شجاعت خصلت‏هاى والايى هستند كه خداوند سبحان آن دو را در وجود هر كس كه دوستش داشته و او را آزموده باشد مى‏گذارد.

غررالحكم، ج2، ص56، ح1820

حدیث (17) رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَنـَا اَديبُ اللّه‏ِ وَ عَلىٌّ اَديبى ، اَمَرَنى رَبّى بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانى عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَى‏ءٌ اَبْغَضُ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ ليُفْسِدُ العَمَلَ كَما يُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ؛

من ادب آموخته خدا هستم و على، ادب آموخته من است . پروردگارم مرا به سخاوت و نيكى كردن فرمان داد و از بخل و سختگيرى بازَم داشت . در نزد خداوند عزّوجلّ چيزى منفورتر از بخل و بد اخلاقى نيست . بد اخلاقى ، عمل را ضايع مى‏كند ، آن‏سان كه سركه عسل را.

مكارم الاخلاق، ص 17

حدیث (18) ابن شهر آشوب :

كانَ النَّبىّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله قَبْلَ المَبْعَثِ مَوصوفا بِعِشرينَ خَصلَةً مِن خِصالِ الاَنْبياءِ لَوِ انْفَرَدَ واحِدٌ بِاَحَدِها لَدَلَّ عَلى جَلالِهِ فَكَيْفَ مَنِ اجْتَمَعَت فيهِ؟! كانَ نَبيّا اَمينا، صادِقا، حاذِقا، اَصيلاً، نَبيلاً، مَكينا، فَصيحا، عاقِلاً، فاضِلاً، عابِدا، زاهِدا، سَخيا، كميا، قانِعا، مُتَواضِعا، حَليما، رَحيما، غَيورا، صَبورا، مُوافِقا، مُرافِقا، لَميُخالِطْ مُنَجِّما وَ لا كاهِنا و لا عَيافا؛

رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پيش از مبعوث شدن، بيست خصلت از خصلت‏هاى پيامبران را دارا بودند، كه اگر كسى يكى از آنها را داشته باشد، دليل عظمت اوست؛ چه رسد به كسى كه همه آنها را دارا باشد، آن حضرت پيامبرى امين، راستگو، ماهر، اصيل، شريف، استوار، سخنور، عاقل، با فضيلت، عابد، زاهد، سخاوتمند، دلير و با شهامت، قانع، متواضع، بردبار، مهربان، غيرتمند، صبور، سازگار، و نرم‏خو بودند و با هيچ منجّم (قائل به تأثير ستارگان)، غيب‏گو و پيش‏گويى هم‏نشين نبودند.

المناقب لابن شهر آشوب، ج 1، ص 123

حدیث (19) رسول اکرم (ص):

اَجوَدُکُم مِن بَعدی رَجُلٌ عَلِمَ عِلماً فَنَشَرَ عِلمَهُ؛

بخشنده ترین شما پس از من کسی است که دانشی بیاموزد آنگاه دانش خود را بپراکند.

میزان الحکمه، ح13825